Blog

Począwszy od 1 lipca 2018 r. nastąpią istotne zmiany w zakresie regulacji dotyczących świadczenia usług hotelarskich i turystycznych. Wchodzi Ustawa o usługach turystycznych. 

Jakie przepisy ulegną zmianie?

Generalnie rzecz ujmując, obecna ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz. U. z 20187 r poz. 1553 z późn. zm.) ulegnie zmianom i stanie się Ustawą o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych. Natomiast dotychczasowe regulacje z tej ustawy dotyczące usług turystycznych zostaną przeniesione do nowej ustawy, tj. Ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2361). Do niej wprowadzone zostaną także przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2015/2302/UE z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Ustawa o usługach turystycznych będzie zatem całościowo opisywać prawa i obowiązki stron umowy obejmującej usługi turystyczne.

Ustawa o usługach turystycznych – najistotniejsze kwestie

Ustawa o usługach turystycznych reguluje warunki oferowania, sprzedaży i realizacji imprez turystycznych oraz powiązanych usług turystycznych na terytorium RP lub też poza jej granicami w przypadku umów zawieranych z polskimi organizatorami turystyki.

Istotnym elementem ustawy są nowe definicje legalne określonych pojęć, w tym zmiana w zakresie pojęć już zdefiniowanych, tj. “usługi turystycznej”, „imprezy turystycznej”, czy “powiązanych usług turystycznych”.

Usługa turystyczna

Podstawowe znaczenie mają takie pojęcia jak “usługa turystyczna”. Pojęcie to będzie obejmować generalnie cztery elementy:

• przewóz pasażerów (lotniczy, kolejowy, autokarowy, promowy, statkiem);
• zakwaterowanie (np. w hotelu) w innych celach niż pobytowe, które nie jest nieodłącznym elementem przewozu pasażerów;
• wynajem pojazdów samochodowych lub innych pojazdów silnikowych;
• każda inna usługa świadczona podróżnym, która nie stanowi integralnej części wskazanych wyżej usług.

Impreza turystyczna

Ustawa o usługach turystycznych określa także co to jest „impreza turystyczna”. Jest to połączenie co najmniej dwóch różnych rodzajów usług turystycznych na potrzeby tej samej podróży lub wakacji, np. przewóz pasażerów i ich zakwaterowanie spełniające warunki określone w ustawie, w tym m.in.  nabywane generalnie w jednym punkcie sprzedaży czy sprzedawane lub oferowane całościowo właśnie jako „impreza turystyczna”.

Powiązane usługi turystyczne

Ustawodawca pokusił się również o definicję “powiązanych usług turystycznych”. Jest to: niestanowiące imprezy turystycznej połączenie co najmniej dwóch różnych rodzajów usług turystycznych nabytych na potrzeby tej samej podróży lub wakacji, objęte odrębnymi umowami z dostawcami tych usług. Przy czym do utworzenia powiązanych usług turystycznych dochodzi jeśli przedsiębiorca turystyczny ułatwia podróżnym nabywanie usług turystycznych przy okazji jednej wizyty lub kontaktu z jego punktem sprzedaży z możliwością dokonania wyboru i zapłaty odrębnie za każdą usługę turystyczną lub jeśli umowa w zakresie dodatkowej usługi turystycznej zostanie zawarta najpóźniej 24 godziny po potwierdzeniu pierwszej usługi turystycznej, w sposób zainicjowany przez innego przedsiębiorcę.  Warto jednak wiedzieć, że jeśli wartość usługi lub usług dodatkowych będzie stanowiła mniej niż 25 proc. łącznej wartości połączonych usług turystycznych to generalnie powiązana usługa turystyczna nie wystąpi.

Umożliwi to objęcie ochroną nowej, dużej grupy podróżnych, tj. takich osób, które samodzielnie poszukują w internecie pakietów wakacyjnych dostosowanych do swoich potrzeb.

Wyjątki w zastosowaniu Ustawy o usługach turystycznych

Warto zwrócić uwagę na fakt, że Ustawa o usługach turystycznych nie znajduje zastosowania do następujących usług:

1. imprez turystycznych oraz powiązanych usług turystycznych, które są oferowane oraz których zamawianie i realizowanie jest ułatwiane okazjonalnie na zasadach niezarobkowych i wyłącznie ograniczonej grupie podróżnych;
2. imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych nabywanych na podstawie umowy generalnej o organizowanie podróży służbowych zawieranej między przedsiębiorcą turystycznym a przedsiębiorcą albo podmiotem prowadzącym działalność odpłatną;
3. imprez turystycznych oraz powiązanych usług turystycznych trwających krócej niż 24 godziny, chyba że obejmują nocleg.

Czyje zasady funkcjonowania regulować będzie Ustawa o usługach turystycznych?

Ustawa reguluje zasady funkcjonowania organizatorów turystyki i przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych, a także agentów turystycznych. Wskazuje także na określone wymagane formy zabezpieczenia finansowego wykonania umowy, reguluje obowiązek prowadzenia wykazu umów jak również zawiera informacje na temat obowiązku informacyjnego dla podróżnych.

Turystyczny rachunek powierniczy

Ważny jest także temat turystycznego rachunku powierniczego, z którego środki organizator turystyki może wykorzystać dopiero po zakończeniu imprezy turystycznej. Turystyczny rachunek powierniczy ma stanowić formułę zabezpieczenie podróżnego, który będzie miał możliwość odzyskania swoich środków w przypadku niewypłacalności organizatora turystyki czy też w sytuacji rozwiązania z własnej inicjatywy umowy o udział w imprezie turystycznej lub jeśli podróżny odstąpi od takiej umowy. Turystyczny rachunek powierniczy będzie prowadzony przez bank, a środki z takiego rachunku zostaną przekazane na rachunek organizatora turystyki dopiero po potwierdzeniu wykonania przez taki podmiot obowiązków wynikających z zawartych umów. Turystyczny rachunek powierniczy będzie stanowił alternatywę dla innych form zabezpieczenia, np. w postaci gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej. Ma zatem na chwilę obecną charakter fakultatywny.

Turystyczny Fundusz Gwarancyjny

Ustawa reguluje także szczegółowo kwestię Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego. Środki Funduszu są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Pochodzą one zasadniczo z obowiązkowych wpłat od przedsiębiorców turystycznych. Kwoty zgromadzone na tym funduszu przeznacza się na pokrycie określonych kosztów lub zwrot wydatków jeśli środki z zabezpieczeń finansowych związanych z organizacją imprezy turystycznej okażą się niewystarczające. Chodzi tutaj w szczególności o zapewnienie kosztów kontynuacji imprezy turystycznej lub kosztów powrotu do domu, jeśli z jakichś względów organizator turystyki nie będzie w stanie kosztów tych zapewnić.

Przyjęto, że generalnie to organizator turystyki będzie ponosił odpowiedzialność za wykonanie usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, bez względu na to czy usługi te mają być wykonane przez samego organizatora turystyki czy też przez innych dostawców usług turystycznych.

Roszczenia przysługujące podróżnemu

Regulacje obejmują także kwestię roszczeń przysługujących podróżnemu. W szczególności w trakcie trwania imprezy turystycznej organizator turystyki jest generalnie zobligowany usunąć wszystkie niezgodności w zakresie realizacji umowy o udział w imprezie turystycznej. W pewnych przypadkach niezgodności z umową może usunąć także sam podróżny za zwrotem poniesionych przez siebie kosztów. Przepisy nakładają także na organizatora turystyki obowiązek wykonania bez dodatkowego wynagrodzenia od podróżnego świadczeń zastępczych jeśli usługi objęte pierwotną umową nie mogły zostać wykonane. Podróżnemu przysługuje natomiast prawo do rozwiązania umowy bez ponoszenia dodatkowych kosztów, jeśli niezgodność z umową istotnie wpływa na realizację imprezy turystycznej a nie może być ona usunięta przez organizatora w rozsądnym terminie wyznaczonym mu przez podróżnego. W sytuacji kiedy nie ma możliwości zapewnienia świadczeń zastępczych lub nie zostaną one zaakceptowane przez podróżnego, wówczas ma on prawo domagać się obniżenia ceny za imprezę lub odszkodowania, lub zadośćuczynienia.

Kwestia odpowiedzialności odszkodowawczej

Zgodnie z przepisami Ustawy o usługach turystycznych podróżnemu przysługuje obniżka ceny za okres, w którym usługa była wykonywa niezgodnie z umową, chyba że było to skutkiem wyłącznego działania lub zaniechania podróżnego. Niezależnie od powyższego podróżnemu przysługuje generalnie także odszkodowanie lub zadośćuczynienia za poniesione szkody i krzywdy, które spowodowane zostały wadliwym wykonaniem umowy o udział w imprezie turystycznej. W pewnych przypadkach roszczenia odszkodowawcze lub o zadośćuczynienie zostają wyłączone, np. wówczas kiedy winę za nieprawidłowe wykonanie umowy ponosi podmiot trzeci lub jeśli niezgodność z umową została spowodowana nieuniknionymi i nadzwyczajnymi okolicznościami. Roszczenia te przedawniają się z upływem 3 lat.

Czy i jaki wpływ będą mieć zmiany na usługi hotelarskie?

Wymienione w artykule przepisy mogą mieć także wpływ na usługi hotelarskie. Kiedy?

Przykład:

Kiedy hotel oferuje swoim klientom pewne usługi z wykorzystaniem podmiotów zewnętrznych, np. organizacja imprezy, a jednocześnie dla tych samych klientów jest organizowana, np. wycieczka. Jeśli jednocześnie, to hotel wystawi fakturę VAT na rzecz klienta docelowego za wszystkie te elementy i wówczas może się stać organizatorem turystyki. Ustawa wprowadza jednak w tym zakresie dodatkowe wymogi i warunki, które trzeba będzie przeanalizować w każdym konkretnym przypadku.

Podsumowanie

Nowa ustawa zawiera kilka nowości. W szczególności definiuje pewne pojęcia typu: przedsiębiorca turystyczny czy powiązane usługi turystyczne. Ponadto zawiera nowe definicje pojęć: organizator turystyki, usługa turystyczna czy impreza turystyczna. Proces adaptacji tych pojęć może potrwać, jako że do tej pory były one rozumiane nieco inaczej. Zmiana definicyjna może prowadzić do tego, że także właściciel hotelu, podmiot prowadzący usługi transportowe albo prowadzący agencję turystyczną mogą się stać organizatorami turystyki, na których to ciążyć będą obowiązki wynikające z nowej ustawy. Te obowiązki to np. wpłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny, jak również właściwe zabezpieczenie na wypadek swojej niewypłacalności w tym m.in. w drodze gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej lub zawarcie umowy o turystyczny rachunek powierniczy.

Podstawa prawna:  Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1553 z późn. zm.), Ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2361), Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2015/2302/UE z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych

***

Masz pytania związane z tematem artykułu?

Zapraszamy do kontaktu:

KONTAKT Z AUTOREM    /   KONTAKT Z KANCELARIĄ

***
Artykuł był dla Ciebie przydatny? Podziel się i udostępnij go innym za pomocą poniższych przycisków: